پروژه های دانشجویی

  مقاله انگليسي رابطه بين مديريت درآمد عملکردهاي آينده با ترجمه فارسي تحت word دارای 67 صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله انگليسي رابطه بين مديريت درآمد عملکردهاي آينده با ترجمه فارسي تحت word   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله انگليسي رابطه بين مديريت درآمد عملکردهاي آينده با ترجمه فارسي تحت word

چکیده    
I. مقدمه    
II. انواع فعالیت های دستکاری عملکردهای واقعی (RM) و شواهد قبلی    
شواهد برای RM    
III. توسعه فرضیه    
IV. داده ها و تکنولوژی    
شناسائی و تعیین RM    
اندازه گیری دستکاری فعالیت های واقعی    
محرک ها برای به کارگیری در مدیریت درآمدها    
آمارهای توصیفی    
V. نتایج    
RM غیرمعمول و برآوردسازی در آمدصفر و درآمدهای سال آخر    
RM غیرمعمول و عملکردهای آینده    
VI. نتیجه گیری    

References

Anderson, M., Banker, R.D. and Janakiraman, S.N. 2003. Are selling, general, and administrative costs “sticky” Journal of Accounting Research 41 (1): 47-63. Baber, W., Fairfield, P.M. and Haggard, J.A. 1991. The effect of concern about reported income on discretionary spending decisions: The case of research and development. The Accounting Review 66 (4): 818-829. Barton, J. and Simko, P. 2002. The balance sheet as an earnings management constraint. The Accounting Review 77 (supplement): 1-27. Bartov, E. 1993. The timing of asset sales and earnings manipulation. The Accounting Review 68 (4): 840-855. Bartov, E., Givoly, D. and Hayn, C. 2002. The rewards to meeting or beating earnings expectations. Journal of Accounting and Economics 33 (2): 173-204. Bens, D., Nagar, V. and Wong, M.H.F. 2002. Real investment implications of employee stock option exercises. Journal of Accounting Research 40 (2): 359-406. Berger, P. 1993. Explicit and implicit tax effects of the R&D tax credit. Journal of Accounting Research 31 (2): 131-171. Burgstahler, D. and Dichev, I. 1997. Earnings management to avoid earnings decreases and losses. Journal of Accounting and Economics 24 (2): 99-126. Bushee, B. 1998. The influence of institutional investors on myopic R&D investment behavior. The Accounting Review 73 (3): 305-333. 4 Cheng, S. 2004. R&D expenditures and CEO compensation. The Accounting Review 79 (2): 305- 327. Dechow, P., Kothari, S. and Watts, R. 1998. The relation between earnings and cash flows. Journal of Accounting and Economics 25 (2): 133-169. Dechow, P.M. and Skinner, D.J. 2000. Earnings management: Reconciling the views of accounting academics, practitioners, and regulators. Accounting Horizons 14 (2): 235-250. Dechow, P. and Sloan, R. 1991. Executive incentives and the horizon problem. Journal of Accounting and Economics 14 (1): 51-

The relation between earnings management using real activities manipulation and future performance: Evidence from meeting earnings benchmarks

Katherine Gunny* Assistant Professor Leeds School of Business

Abstract

This paper examines the consequences of real activities manipulation. Using financial statement data, I identify firms that appear to engage in any of the following real activities manipulation (RM): reducing R&D to increase income, reducing SG&A to increase income, timing of income recognition from the disposal of long-lived assets and investments, and cutting prices to boost sales in the current period and/or overproducing to decrease COGS expense. I then examine whether RM is associated with firms just meeting two earnings benchmarks (zero and last year’s earnings). The results indicate that real activities manipulation of R&D, SG&A, and production are positively associated with firms just meeting these earnings benchmarks. Next, I examine the extent to which real activities manipulation affects subsequent performance. A negative association between just meeting earnings benchmarks by using RM and subsequent performance supports prior research suggesting managers opportunistically use earnings management to the detriment of shareholders (i.e., managerial opportunism). A positive association is consistent with managers using operational discretion to attain benefits that allow better future performance or to signal future firm value. I find that firm-years reflecting RM to just meet earnings benchmarks have higher subsequent firm performance (compared to firmyears that do not engage in RM and miss or just meet the earnings benchmarks). In this setting, using RM to influence the output of the accounting system is not opportunistic, but consistent with managers attaining benefits that allow better future performance or signaling

چکیده

این مقاله نتایج دستکاری (تغییرات) فعالیت های واقعی را بررسی می کند. با استفاده از داده های صورت وضعیتی، من شرکت هائی را شناسائی می کنم که به نظر می رسد در هرکدام از تغییرات فعالیت های واقعی (RM) مشارکت می کنند: کاهش R&D به منظور افزایش درآمد، کاهش SG&A به منظور افزایش درآمد، زمانبندی تخصیص درآمدی  واگذاری دارائیها و سرمایه گذاریهای درازمدت، و کاهش قیمت ها برای افزایش فروش در دوره موجود و افزایش تولید به منظور کاهش هزینه های COGS. من سپس بررسی می کنم که آیا RM به شرکت هائی که دو شاخصه درآمدی را برآورده می کنند مرتبط می شود. نتایج نشان می دهند که تغییر فعالیت های واقعی R&D, SG&D و تولید به شرکت هائی که این شاخصه های درآمدی را برآورده می کنند به صورت مثبت مرتبط می شود. سپس اینکه، گستره ای از فعالیت های واقعی بر عملکردهای بعدی تاثیر می گذارد را بررسی می کنم. رابطه منفی  بین  معیارهای درآمدی که از RM  استفاده می کنند و عملکردهای بعدی  که از پژوهش های قبلی پشتیبانی می کند به مدیران پیشنهاد می کند به صورت فرصت طلبانه از مدیریت درآمدها برای زیان دهی سهامداران استفاده کنند. رابطه مثبت با مدیریتی سازگار است که از بصیرت کارکردی برای دستیابی به مزیت هائی استفاده کند که اجازه عملکرد بهتر آینده و ارائه ارزش آینده شرکت را می دهد. من مشاهده می کنم که شرکتی که RM را برای برآوردن معیارهای درآمدی ارائه می دهد دارای عملکردهای به مراتب بهتری خواهد بود. در این زمینه، استفاده از RM برای تاثیرگذاری بر سیستم حسابداری فرصت طلبانه نیست، اما با مدیرانی که به مزیت هائی دست می یابند که اجازه عملکرد بهتر آینده یا علامت دهی را می دهد، سازگار است

I. مقدمه

مدیریت درآمدها می تواند در دوگروه طبقه بندی شود: مدیریت عواید و تغییر فعالیت های واقعی. مدیریت عواید شامل انتخاب های حسابداری GAAP است که تلاش دارد عملکرد واقعی اقتصادی را بپوشاند. تغییر فعالیت های واقعی (RM) زمانی اتفاق می افتد که مدیران فعالیت هائی را برعهده می گیرند که زمانبندی یا ساختار یک عملیات، سرمایه گذاری و یا تبادل مالی را در تلاش برای تاثیرگذاری بر نتایج سیستم حسابداری تغییر می دهد. Schipper(1989)، RM را تعریفش از مدیریت درآمدی مورد استفاده قرار می دهد و مدیریت درآمدی را به عنوان یک اقدام هدفمند در فرآیند گزارشات مالی با هدف دستیابی به برخی منفعت های خصوصی توضیح می دهد که یک توسعه کوچکتر از این تعریف مدیریت درآمدهای واقعی را در برمی گیرد، که با زمانبندی سرمایه گذاری و تامین مالیه تصمیمات به منظور تغییر درآمدهای گزارش شده و یا برخی از زیرمجموعه ها از آن انجام می شود. این مقاله گستره ای که در آن RM به شرکت هائی مرتبط می شود که معیارهای درآمدی را برآورده می سازد را بررسی می کند. سپس، گستره ای را که در آن RM بر عملکردهای کارکردی بعدی تاثیر می گذارد را بررسی می کند

مدیریت عواید با تغییر فعالیت های کارکردی شرکت انجام  نمی شود، بلکه از طریق اتخاذ روشهای حسابداری استفاده شده برای آن فعالیت ها صورت می پذیرد. در مقابل، RM شامل تغییر عملیات های موردنظر شرکت در تلاش برای ارتقاء درآمدهای دوره موجود است. هردو نوع مدیریت درآمدی شامل تلاش های مدیران برای افزایش/کاهش درآمدها است؛ از این رو، یکی از آنها بر عملیات ها تاثیر می گذارد و دیگری هیچ تاثیری بر فعالیت های عملیاتی نمی گذارد. مثال های RM شامل تولید بیش از حد به منظور کاهش هزینه های کالاهای فروخته شده (COGS) کاهش سرمایه گذاریهای R&D به منظور ارتقاء درآمدهای دوره موجود است

مدیران ممکن است بنا به چند دلیل به جای استفاده از مدیریت عوایدها  از RM  استفاده کنند. اول اینکه،  انتخاب های حسابداری گذشته با توجه به عوایدات برای بررسی SEC و دادخواهی فعالیت های گروهها در معرض خطرات بیشتری قرار دارند. دوم اینکه شرکت ممکن است انعطاف پذیری را به منظور مدیریت درآمدها محدود کرده باشند. بطور مثال، مدیریت عواید توسط عملکردهای شغلی  و تغییر و دستکاری عواید در سالهای گذشته محدود می شود. بیشتر اینکه، مدیریت عواید می بایست در انتهای سال مالی یا سه ماهه روی دهد و مدیران با ابهاماتی روبرو می شوند که حسابرس برای آن عملکردهای حسابداری اجازه بررسی خواهد یافت. تصمیمات عملیاتی توسط مدیر کنترل می شوند، در حالیکه انتخاب های حسابداری مدنظر حسابرس قرار می گیرند. از طرف دیگر، مدیران ممکن است مدیریت عواید را به RM ترجیح دهند، چونکه مدیریت عواید می تواند پس از پایان یکسال مالی رخ دهد که در آن نیاز به مدیریت درآمدها محقق تر است، در حالیکه تصمیمات RM می بایست قبل از پایان سال مالی گرفته شود